70 Jaar Verjaardag

70 Jaar Verjaardag – Elke belangrijke verjaardag lijkt op zijn eigen specifieke problemen, verwachtingen, mijlpalen en ontdekkingen. Zij zijn de borden waarop we pauzeren, diep adem nemen en onze richting beoordelen. Een twijfel in de tijden van de onverbiddelijke reis wanneer we onze prestaties kunnen evalueren en ons vergelijken met onze collega’s. Ze bieden ook een unieke kans voor reflectie en verandering.

Ik sloeg een tijdje in de jaren 50 in de neus, hopelijk hopende dat niemand zou vallen op hoe onvolwassen ik echt ben. Alhoewel de zwaartekracht en de entropie hun weg hebben meegemaakt, behouden delen van mij een duidelijk juveniele aspect. Het is helaas geen van de stukjes die je kunt zien. Mijn huid heeft haar jeugdige, dunne soepelheid verloren en voelt nu meer als crêpe papier dan satijn. Delen van mij kraken alarmerend. Mijn boobs noch mijn kont zijn waar ze begonnen zijn. Mijn ogen lijken verder te verslechteren bij elke check-up.

Het zijn de ogen die het voor mij hebben. Dingen die ik ooit vanzelfsprekend heb gezien, zoals de mogelijkheid om de ingrediëntenlijst op blikjes en pakketten te lezen, tot de vreugde om het papier te lezen zonder dat het op armlengte te houden, is vervangen door intense frustratie als ik me realiseer dat ik het nogmaals heb , vergeten mijn glazen. Daarom heb ik mezelf de “Honor de Vizionne”, die mantel van de middelbare leeftijd, Specs on a String, toegekend! Ze zijn de uitroeptekens van mijn dag geworden. Het eerste ding op, het laatste ding verwijderd.

Het is een test van vindingrijkheid geweest om manieren te vinden om te gaan met taken die nooit glazen nodig hebben. Koken met hen is hard werken. Stoom uit potten en condensatie uit koelkamers betekent onvermijdelijk dat ik een fatsoenlijk deel van mijn dag in een mist doorbrengen (die niet helemaal door verwarring wordt veroorzaakt). Dan is er het probleem met mascara en make-up in het algemeen. Hoe op aarde doe je kleverige zwarte gok aan je ogen als je ogen je ogen niet kunnen zien?

Een 10x (tien keer) vergrotende spiegel heeft dat probleem opgelost, maar een paar andere interessante problemen opgegooid. Elke rimpel lijkt op een paradijs voor langlaufen, elke gebroken kapillair als een lavastroom. Blackheads, plotseling, nemen een zenuwachtig aspect en poriën die ik ooit dacht geraffineerd lijkt op de Gateway to the Underworld.